Meteen een paar kilo lichter loop ik de trap op terwijl mijn hand over de trapleuning zweeft. Zo gaat het nu elke keer. Gewoon even aan la main courante – het Frans voor trapleuning – denken en hop, mijn hand glijdt vederlicht over de leuning. Zelfs de dwingende toon van een bordje  Prière de tenir la main courante kan de lichtheid van dat moment niet bederven. Trappenlopen in het Frans is leuk. Al ben ik er nog niet uit wat mijn hand het prettigst vindt, de Franse leuning vlotjes beklimmen of vrolijk afroetsjen. Het wordt waarschijnlijk dat laatste.

En de trapleuning? Het woord zegt het zelf, de trapleuning is bedoeld om op te leunen. Trappen bestijgen of afdalen is een risicovolle activiteit en de aanmaning Trapleuning gebruiken verplicht is gepast. Het is waar, de gedachte aan het Franse main courante komt zelfs niet bij me op wanneer ik met een zware tas of op hoge hakken of bij povere verlichting de trap op ga. Neen, dan grijp ik naar mijn bondgenoot de trapleuning, steun erop, leun erop, en laat hem niet meer los.

Wie wint nu dit rondje Nederlands versus Frans? Geen van beide ofwel allebei natuurlijk. Met een eervolle vermelding in de categorie veiligheid voor trapleuning, en een vooringenomen pluimpje van mijnentwege voor main courante.