Paris-Roubaix? Als wielrenner weet je meteen waar je voor gaat. Milaan-San Remo? Stevig doortrappen tot in San Remo. Luik-Bastenaken-Luik? Praktisch, moet je tenminste niet met je fiets de bus op, terug naar plaats van vertrek. Paris-Brest-Paris (PBP voor de kenners): idem.

Deze koers doet bij snoepers echter ook een ander belletje rinkelen. Taart!!  Op vraag van de vader van PBP creëerde bakker Louis Durand in 1910 een stevig gebak in de vorm van een fietswiel. Et voilà, de Paris-Brest was geboren.

De zware klassieker (341 kcal per portie) is weer helemaal in. Topchefs proberen lichtere pralinévullingen uit, amateurbakkers geven elkaar tips op het web, bloggers publiceren posts.  Alleen, die éne bakker die een rechthoekige Paris-Brest promoot, heeft die het wel goed begrepen?

‘Où déguster les meilleurs Paris-Brest à Paris?’ (terrafemina.com, 2013)

Quant au Paris-Brest, sans être mon dessert préféré, j’ai juste pris un plaisir immense à le savourer. Onctueux, praliné comme il faut et pas trop sucré: à tomber! (Laurie L. Tripadvisor, 2012)